Vertelsel uit de bush, of Hadithi za porini zoals het poëtisch klinkt in het Swahili, zo heet deze reis die de essentie van Afrika bevat in al haar schoonheid en puurheid! Spectaculair groot wild, adembenemende vulkanen, authentieke stammen, mysterieuze nevelwouden en oneindige savannes. Ervaar de gastvrijheid van de Tanzaniaanse bevolking tijdens deze luxe safarirondreis. Met comfortabele 4x4 safarivoertuigen verkennen we de koele hooglanden tot aan de uitgestrekte savannen met hun zwoele temperaturen. Vanuit zorgvuldig geselecteerde lodges verkennen we de nationale parken. In de beroemde Ngorongorokrater en de uitgestrekte savanne van de Serengeti die eenieder tot de verbeelding spreekt, komen we oog in oog te staan met groepen leeuwen, kuddes gnoes, olifanten, neushoorns, koedoes, Thomson-gazellen, zebra’s en Masaï-giraffen. Daarnaast verrassen Manyara en Tarangire als twee relatief kleinere nationale parken. Hoge bergtopppen, sluimerende vulkanen, uitgestrekte savannen, massa’s wildleven en kleurrijke mensen, het is juist deze diversiteit die u in 13 dagen een prachtig beeld geeft van Noord-Tanzania.
.jpg?b5bea8e323dc9f5991059466fdf87ec1)
Deze unieke stam, leeft nog steeds een nomadisch bestaan als jager-verzamelaars. We moeten dan ook even op zoek gaan naar deze etnische minoriteit, die ons met plezier laat kennismaken met hun oeroude manier van leven. Mannen en vrouwen leven apart. De mannen jagen al vanaf zeer jonge leeftijd. Vanaf 2 jaar leren de jongetjes al omgaan met pijl en boog. Het zijn vleeseters die jagen met handgemaakte pijl en boog. Hiervoor zoeken ze kleine takken, pellen met een mes de schors eraf en bijten vervolgens met hun tanden de stok helemaal glad. Het zijn efficiënte wapens waarmee ze voornamelijk kleine knaagdieren en vogels vangen, maar soms staat er ook een groter dier zoals buffel op het menu. Hiervoor gebruiken ze een speciale pijl, doordrenkt met gif dat het bloed doet stollen. Als het rund nadien wordt opgegeten, snijden ze het beschadigde stuk vlees weg, zodat ze zichzelf niet vergiftigen. Ook hun weinige kleding is afkomstig van de jacht en bestaat uit gevilde dierenhuiden, voornamelijk van bavianen. De dorpsoudste kiest elke dag de jagers van dienst uit. De achterblijvers zitten rond het kampvuur en maken ondertussen nieuwe wapens en houden het vuur brandend. Vuur maken doen ze nog op primitieve wijze door een stok tussen de handen te wrijven. Zelfs de waarde van geld is hen ongekend. Een biljet van 20 dollar wordt bijvoorbeeld gebruikt om een sigaret te rollen. De Tanzaniaanse overheid ondernam ooit een poging om deze primitieve stam te integreren in de moderne maatschappij en stuurde daarom de kinderen van de Hadzabe naar school. Maar omdat ze zo’n unieke levenswijze hebben en hun lichaam zich heeft afgestemd op een bijna puur vleesmenu, bleken vele kinderen niet bestand tegen het voor hen vreemde voedsel. Velen werden ziek en enkelen stierven zelfs. Sinds die dag associëren de Hadzabe nog steeds een vast huis met een dak met de dood en houden ze hardnekkig vast aan hun nomadenbestaan.
De Serengeti of ‘Eindeloze Vlaktes’ is verdeeld over het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia en beslaat maar liefst zo’n 30.000 km², waarvan zo’n 80% zich in Tanzania bevindt. Deze prachtige streek van savannes en boslandschappen, vormt het decor voor het meest spectaculaire natuurfenomeen ter wereld: de grote trek van de gnoes. Jaarlijks volgen zo’n 1 miljoen wildebeesten of gnoes letterlijk hun neus. Ze volgen hun levenslijn… de regenbuien. Zodra ze de geur van regen opvangen, zet dit een massale trektocht in beweging op zoek naar voedselrijke gebieden. De kuddes die voorheen nog verspreid over de Serengeti graasden, voegen zich beetje bij beetje bij elkaar en kunnen zo zelfs een slinger tot 40 km lang vormen! Zodra de wildebeesten aan hun grote migratie beginnen, volgen er ook zo’n 800.000 zebra’s in hun voetsporen. En in hun kielzog ook de roofdieren, want zij zien hun dagschotel anders aan hun neus voorbij gaan. Voor elk dier telt immers maar één zaak: voedsel vinden om te kunnen overleven en zich voort te planten. Het startschot voor de migratie wordt meestal gegeven rond maart-april, waarin de kuddes zich verplaatsen richting het zuiden van de Serengeti. Afhankelijk van de regens, trekken ze dan rond mei-juni-juli verder via het westen van de Serengeti en steken ze de Mara rivier over, tot in Kenia waar ze rond juli-augustus aankomen en tot oktober blijven grazen in het Masai Mara reservaat. Vanaf dan wordt de cirkelvormige migratie verder afgemaakt als de kuddes zich vervolgens vanaf oktober weer richting Tanzania begeven. Gnoes leggen zo honderden kilometers per jaar af, een regelrechte topprestatie als je weet welke hindernissen ze onderweg zoal tegenkomen!
Wil je meer weten over onze reizen of heb je een andere vraag?
Neem contact met ons op via:
Vul hieronder je e-mailadres in om onze nieuwsbrief te ontvangen.
Wij gebruiken jouw gegevens enkel om jouw e-mailadres toe te voegen aan onze mailinglijst. Ik ga akkoord met de privacyverklaring.
