Oeganda

Op zaterdag 8 oktober 2011 rond 8 uur ontmoeten we Joost, de gids, in de luchthaven van Zaventem. We checken in en met een vertraging van 40 minuten vliegen we naar Entebbe in Uganda. Na ongeveer 10 uur vliegen, met een tussenlanding, landen we in Entebbe. Hier moeten we ons uurwerk een uur vooruit draaien.
We worden opgewacht door onze twee drivers, Okech en Mozes. Deze zullen ons gans de reis overal rondrijden. We verdelen ons over de twee jeeps en worden overgebracht naar het Lake Victoria Serena Resort. Na het ontvangen van de sleutels, betrekken we de kamers voor een korte nachtrust.

’s Anderendaags, 9 oktober, staan we, na een uitgebreid ontbijt, om 8 uur klaar in de lobby en gaan we op pad richting Murchison Falls Nationaal Park. We genieten van de sfeer en een groen, glooiend landschap onderweg en ontdekken reeds de eerste dieren en vogels, zoals de Ankole runderen en de maraboe.
Na een viertal uren over een asfaltweg te hebben gereden, verlaten we deze voor hobbelige zandwegen. De volgende asfaltwegen zullen we terug tegenkomen op het einde van de reis. Vanaf hier krijgen we het echte Afrika gevoel.
Rond 14 uur bereiken we de ingang van het 3840 km² Murchison Falls National Park. Tijdens onze rit naar de waterval zien we bavianen, vlinders, buffels en de lelplevier. Bij de watervallen maken we een prachtige wandeling en aanschouwen het volle geweld van een enorme energieke Nijl. Wanneer we op de rotsen staan, zijn we omgeven door het bruisende en schuimende water dat ons ieder moment schijnt mee te sleuren op zijn lange, heldhaftige weg naar de Middellandse Zee. We maken nog een korte wandeling hoger op waar we een duidelijk beeld hebben hoe het water zich 40 meter naar beneden stort.
Terwijl we het water van de Nijl aan het bewonderen waren, maken we kennis met een tropische regenbui. Even schuilen onder een boom, maar dat heeft weinig zin, dan maar al lopende door de gietende regen naar de jeeps.
Na deze indrukwekkende ervaring rijden we verder naar de Paraa Safari lodge. Maar, gezien deze aan de overkant van de Nijl ligt, zijn we verplicht een ferry te nemen.
Het safari decor van de lodge weerspiegelt nog steeds het vervlogen tijdperk van de vroegere ontdekkingsreizigers, vastgelegd met een modern tintje. De lodge en het zwembad zijn uitstekend gelegen bovenop de oever van de Witte Nijl, vanwaar we een formidabel vergezicht hebben op deze imposante rivier en ook de vele dieren die hier hun dorst komen lessen. Dit uitzicht was het decor van de klassieke Hollywood film “The African Queen” met Katharine Hepburn en Humphrey Bogart in de hoofdrollen.Om 19.30 uur komen we samen in de bar voor het aperitief en Joost zal er een briefing geven over zaken waar we tijdens de reis aandachtig moeten voor zijn. We mogen zeker niet vergeten dat we in niet omheinde parken verblijven en dat er altijd wilde dieren kunnen opduiken.
Na het diner zoeken we de kamers op, want morgen is het terug vroeg dag.

We zijn, maandag 10 oktober, en om 07.15 uur vertrekken we voor een game drive. Op deze safari komen we omzeggens alle dieren tegen die zich in het Murchison Falls National Park bevinden. Dit zijn Rothschild-giraffen, buffels, olifanten, de Ugandese kob, de leeuw, wrattenzwijnen, hartebeest en in de omgeving van de hippopoel uiteraard veel nijlpaarden.
We worden ook verwend door de prachtige vogels, zoals de Afrikaanse zeearend, de karmijnrode bijeneter en de piapiac. Voldaan keren we terug naar de lodge voor de lunch.
In de namiddag schepen we in voor een prachtige boottocht op de Nijl die ons naar de voet van de Murchison-watervallen brengt. Tijdens deze tocht zien we langs de oever de buffels, olifanten en rustende krokodillen. Maar de dieren die het meest opvallen zijn de talrijke nijlpaarden en omdat zij soms eens in hun rust gestoord worden, durven zij wel eens chargeren naar de boot toe. We komen langs een steile oeverwand met daarin allemaal gaatjes. Duizenden vogels broeden hier samen, elk in zijn eigen nestpijp. De indrukwekkende watervallen zijn het einddoel van onze boottocht en terwijl we genieten van een drankje horen we het oorverdovend geraas waarmede het water naar beneden stort. Na een drie uur durende tocht waarvan iedereen genoten heeft, keren we terug naar de lodge. Vooraleer we aan tafel gaan voor het diner nemen we samen nog een aperitief in de bar.

Op 11 oktober rijden we naar Lake Albert. Hiervoor moeten we de Nijl over en terug beroep doen op de ferry. Aangezien we slechts om 9 uur kunnen oversteken, doen we eerst nog een game drive. Om 9.30 uur zijn we aan de overkant en kunnen we beginnen aan de rit naar Lake Albert. Maar echter niet voor lang. Op het ogenblik dat we het nationaal park verlaten, wordt onze driver Okech, opmerkzaam gemaakt dat zijn linkerband vooraan bijna leeg gelopen is. Terwijl de lekke band wordt omgewisseld, gaan we een kijkje nemen bij de plaatselijke bevolking. Wat ons wel opvalt is dat iedereen, zowel volwassenen als kinderen, er gezond uitzien.We komen langs Bulisa, het noordelijkste punt van Lake Albert. Vooraleer we aan onze picknickplaats komen zien we nog twee mooie bonte franjeapen. Na de picknick rijden we verder, stoppen onderweg even bij een massa schoolkinderen, komen nog wat Ankole runderen tegen en een grijskopijsvogel.
Langs een tamelijk rotsachtige weg dalen we af naar Lake Albert en daarna gebeurt het. Terug een lekke band, maar dan wel van de andere jeep. Door deze hindernissen komen we rond 16 uur aan in de Lake Albert lodge, waar we een zeer lekkere lunch verorberen.
Na de lunch doen we nog een game drive door het uitgestrekte natuurgebied, waar we ons laten verrassen door de bijzondere fauna van deze biotoop, en genieten we van de prachtige zonsondergang over het Albertmeer. ’s Avonds hebben we terug hetzelfde ritueel, aperitief en zeer lekker diner.

Vandaag, 12 oktober, verlaten we zeer vroeg de Lake Albert lodge, want er zijn een paar hindernissen. De banden dienen hersteld te worden en op de normale weg is een brug weggespoeld, zodanig dat er omweg moet gemaakt van een 200-tal kilometer.
We zijn op weg naar Semliki Valley Wild Reserve, maar stoppen eerst in Hoima waar de twee jeeps naar de garage gaan voor het herstellen van de banden. Intussen kunnen we in de tuin van een hotel en op kosten van Andersdananders een drankje nuttigen. Na een uur zijn de jeeps terug en kunnen we om 10.30 uur onze weg verder zetten.
We moeten naar Fort Portal, via een omweg. Uiteindelijk was deze weg ook niet al te best, maar dat kon men op voorhand niet weten, en rijdt de jeep van Mozes zich vast in de modderige weg. Hoe meer gas hij gaf, hoe dieper hij in de modder zakt en niemand in de jeep kon uitstappen. Gelukkig was er een jeep van een andere maatschappij die met een kabel de jeep van Mozes heeft kunnen lostrekken. Maar Okech moest er ook nog door. Intussen waren wij al uitgestapt en hebben als ramptoeristen foto’s genomen. Okech legt zijn 4x4 aan en al zigzaggend lukt het hem de modderpoel te overbruggen. Na dit oponthoud van een klein uur kunnen we terug op stap. Om onze honger te breken worden er onderweg door Joost bananen gekocht. We rijden langs theeplantages en uiteindelijk rond 16.00 uur arriveren we in Fort Portal en kunnen we genieten van een welgekomen lunch.
Hierna moeten we nog 2 uur rijden tot aan het luxetentenkamp Semliki Safari lodge. Hier worden we hartelijk ontvangen door een jong Zuid-Afrikaans koppel die deze lodge runnen.
Na de aperitief volgt het diner en na het diner worden de bestellingen opgenomen van “hoe moeten de eieren gebakken worden” voor ’s anderendaags bij het ontbijt.

We zijn 13 oktober en na het verorberen van de bestelde eiergerechten brengen de jeeps ons naar het vissersdorp Ntoroko. Hier verdelen we ons over twee bootjes en varen op het Albertmeer op zoek naar de schoenbekooievaar. Dit is één van de hoogtepunten van deze reis. Na een half uurtje varen zien we door onze verrekijker in de waterhyacinthen een tamelijk grote vogel zitten. Als we naderbij komen is het inderdaad de schoenbekooievaar. Om zo dicht mogelijk te komen worden de motoren afgezet en peddelen we verder tot op een afstand van een tiental meters. Terwijl we hem observeren heeft hij plots een meerval te pakken en horen we de kop van de vis kraken in zijn bek. We blijven ter plaatse met de hoop hem te zien opvliegen. Na een uurtje wordt er beslist om terug te varen naar de oever. Iedereen bergt zijn camera’s op en bij het starten van de motoren spreidt hij zijn vleugels open en vliegt voor onze neus weg.
Tijdens de terugvaart maken we terug kennis met een korte tropische regenbui. Aangekomen aan de oever, brengen we nog een bezoek aan het vissersdorp en we lopen langs het marktje met lokale producten. Na het opsnuiven van de couleur local rijden we terug naar de lodge voor de lunch. Na de lunch genieten we van de rust en de natuurpracht van de omgeving en in de late namiddag ondernemen we nog een ontspannende wandeling door het woud. 's Avonds leren we de nationale drank van Uganda kennen nl. “waragi”. Het is een jeneversoort gedistilleerd uit bananenbier, cassave en bruine suiker.

Op vrijdag 14 oktober is het terug vroeg dag. Om 05.45 uur nemen we het ontbijt en een uurtje later rijden we via Fort Portal naar het Kibale Forest voor de chimpanseetrekking. Het tweede hoogtepunt van deze reis. Om 09.00 uur zijn we ter plaatse en worden verdeeld over twee groepen. Vooraan en achteraan loopt er een gewapende ranger mee en een gids, die onderweg uitleg geeft over het leven van de chimpansees. Aangezien de chimpansees in Uganda de nabijheid van mensen gewend zijn, lopen we weinig gevaar. We doorkruisen het woud en na een half uur krijgen we oogcontact met de chimpansees. Luid schreeuwend en krijsend springen zij door het bos. Stampend op bomen maken zij een hels kabaal. Alleen de geluiden al maken een ontmoeting met deze primaten tot een bijzondere gebeurtenis.
Na de lunch reizen we verder naar het Queen Elisabeth National Park. Onderweg houden we even halt bij een theeplantage en verderop bij de plaatselijke bevolking die zoete aardappelen en maniok verkopen. Er worden mango’s gekocht en even verder uitgedeeld aan een gezin met kinderen. Deze waren zeer verrast en zeer dankbaar. We houden nog even halt aan het kratermeer en voor we Queen Elisabeth Park binnenrijden zien we nog een familie zebra-mangoesten. De naam dankt het dier aan de heldere gestreepte tekening op de rug.
We nemen onze intrek in de Mweya Safari lodge, waar we vanuit de kamers een prachtig zicht hebben op het Kazinga-kanaal. We verzamelen, zoals elke avond, in de bar en daarna voor het diner. Tijdens het diner wordt er verteld dat het kan gebeuren dat nijlpaarden de oever opkruipen tot aan de terrassen van de kamers. Dit konden we niet geloven, maar…

's Anderdaags ’s morgens (15 oktober) zien we een nijlpaard ons terras voorbij wandelen. Als we ons begeven naar de ontbijttafel zien we op de parking personeel van de lodge de uitwerpselen van het nijlpaard opkuisen. Hoe kan dit nu ? Waar de kamers van de lodge werden gebouwd was vroeger het territorium van dit nijlpaard en daarom komt hij nog elke morgen zijn territorium afbakenen.
Deze voormiddag doen we een game drive op zoek naar de Ugandese kob. Tijdens de game drives wordt steeds het dak van de jeep opengemaakt, zodanig dat men al rechtstaande de verschillende dieren kan observeren. Wanneer we stoppen voor een groep Ugandese kobs legt Joost het paargedrag van deze dieren uit. We rijden nog tot aan het Munyanyange zoutmeer en bij onze terugkeer naar de lodge komen we nog gemaskerde wevers met hun nesten, de grijze kroonkraanvogel, buffels, de roodborstklauwier en olifanten tegen.
In de namiddag schepen we in voor een tocht met een luxeboot op het Kazinga-kanaal. We varen tussen de nijlpaarden en langs de oever zien we krokodillen, buffels, een blauwe reiger, een lelplevier, de geelbekooievaar, een reuzenreiger, sternen, lepelaars, witborstaalscholvers, de heilige ibis, een kleine zilverreiger, een malachietijsvogel, een nijlvaraan en in de verte een leeuw. Onderweg kunnen we ons te goed doen aan hapjes en drankjes, wat de uitstap nog aangenamer maakt. Na deze mooie en prachtige ervaring maken we bij onze terugvaart naar de lodge terug kennis met een tropische regenbui. Maar, dit zijn we al gewoon.
’s Avonds, tijdens het aperitief, kunnen we genieten van een groep dansers en vervolgens van het diner.

Op zondag 16 oktober rijden we richting Bwindi NP. Vooraleer we in het vissersdorp Katunguru stoppen zien we onderweg nog olifanten, een witkeelbijeneter, de groene meerkat en een hamerkopvogel. Wanneer we te voet de brug oversteken, hebben we een kijk op de bedrijvigheid in het vissersdorp. We vervolgen onze weg met de jeeps en genieten van het panorama over het oerwoud en het Lake Edward.
Rond de middag verlaten we het Queen Elisabeth NP en stoppen voor onze picknicklunch aan de Ishasha-rivier. Aan de overzijde van deze rivier ligt de Dem. Rep. Congo. We rijden verder door verschillende kleine dorpjes en om onze benen te strekken stoppen we even en maken een wandeling door één van deze dorpjes.
In de late namiddag komen we aan in de Buhoma lodge die gelegen is in het Bwindi Impenetrable Forest. Hier worden we door Joost voorbereid op wat ons morgen tijdens de trekking van de gorilla’s te wachten staat. Terug één van de hoogtepunten van deze reis.

Tijdens het ontbijt op 17 oktober blijkt iedereen nieuwsgierig te zijn over wat we de eerstkomende uren gaan beleven. We gaan te voet naar het Ranger station waar we om 8 uur moeten zijn. Uiteindelijk is dit maar een kwartiertje wandelen vanaf de lodge. Daar krijgen we opnieuw een briefing waarin wordt meegedeeld aan welke spelregels we ons moeten houden. Stil zijn, geen flash gebruiken en op zeven meter afstand blijven.
We worden verdeeld in twee groepen van zes en onze groep gaat onder begeleiding van twee gewapende rangers en een gidse op zoek naar de Rushegura familie. Deze groep bestaat intussen uit 19 individuen. We worden weggebracht met de jeep tot aan een dorp. Daar krijgen we dan dragers ter onze beschikking die onze rugzakken zullen dragen. We beginnen aan onze tocht, eerst een drie kwartier langs een pad. De gidse krijgt bericht dat we binnen de 15 minuten bij de gorilla’s zullen zijn. Op dat moment moeten we alles achterlaten en mogen we nog enkel onze camera meenemen. Dan begint het kapwerk van de rangers en de gidse om ons door het impenetrable bos tot bij de gorilla’s te brengen.
De ranger geeft het teken dat we de groep naderen en we moeten zo stil mogelijk verdergaan en dan opeens geeft de ranger een stopteken en wijst op een bepaalde plaats. Daar zitten ze. De vrouwtjes kauwend op een twijg, de kleintjes springend en spelend en de zilverrug die in onze richting kijkt. De dieren blijven niet stil zitten, maar zetten hun normale dagtaak gewoon voort. De 7-meter regel kan men vergeten want ze komen van alle kanten uit het woud te voorschijn en kruisen gewoon ons pad juist voor de voeten of achter de rug. Het is een prachtig schouwspel, iedereen is onder de indruk en het enige wat we nog horen is het klikken van de camera’s. Met in het achterhoofd de gedachte dat er nog hooguit een kleine 600 andere gorilla’s van deze soort op aarde leven beseffen we tot de “lucky few” te behoren die dit onvergetelijk schouwspel van nabij hebben mogen meemaken. Na een uurtje, dat zo voorbij is, moeten we afscheid nemen. Een gevoel van diepe voldoening begeleidt ons op de terugweg en pas als we weer in de bewoonde wereld zijn, beseffen we welke bofkonten we waren. We nemen afscheid van de porters en keren terug naar het Ranger station waar we een Gorilla Tracking Certificate ontvangen.
Degene die vroegtijdig terug zijn en zich nog fit voelen, kunnen in de namiddag nog een wandeling maken. We kozen voor de wandeling naar de watervallen. We worden terug vergezeld door gewapende rangers en een gids voor deze drie uur durende wandeling door het Bwindi Impenetrable Forest. Een goede conditie is zeker vereist en houdt er rekening mee dat men kletsnat van de wandeling terugkomt, is het niet door de regen, dan is het wel door transpiratie. Bij aankomst kan een fris ‘Nijl Special” bier wonderen doen.
Hierna zijn we nog even naar het dorp geweest en een bezoek gebracht aan het opvangcentrum van weeskinderen van ouders die overleden zijn aan aids.Tijdens het aperitief wordt er nog veel nagepraat over de prachtige en indrukwekkende dag.

We zijn reeds 18 oktober en begeven ons naar het Lake Mburo NP. We maken nog een wandeling door het Buhoma dorp en bezoeken de plaatselijke primary school. Het is schrijnend te zien dat er in bepaalde klassen 111 en 106 kinderen zitten. Er zijn zelfs geen banken genoeg en ook geen voldoende leerboeken. We zijn allemaal bereid een kleine financiële bijdrage te leveren om deze school te steunen.
We vervolgen onze weg en houden even halt bij de steenbakkerijen waar ons de nodige uitleg wordt gegeven over de werkwijze. We lunchen in een plaatselijk restaurant te Mbarara. Vooraleer we de Mihingo lodge bereiken, zien we onderweg nog zebra’s, topi’s, impala’s en ankole runderen. De lodge is een prachtig en luxueus tentenkamp gelegen in het Lake Mburo NP. We dineren en overnachten in de rustig en uniek gelegen Mihingo lodge.

Op 19 oktober is het de bedoeling ’s morgens onder leiding van een parkwachter een uitgebreide natuurwandeling te maken in de ontluikende bush. Maar gezien de hevige regenval van ’s nachts is het programma van die dag omgekeerd en zijn we na het ontbijt begonnen met een game drive. Vooraleer we vertrokken, zien we vanaf het terras een elandantilope.
Onderweg kunnen we terug veel bewonderen, zoals savannezebra’s, impala’s, de kaneelborstbijeneter, waterbokken, topi’s, de groene meerkat, een batteleurarend, kroonkraanvogels, de afrikaanse zwarte kuifarend en als laatste nog een nijlpaard. We krijgen ook een prachtig zicht op het Mburo Lake.
Na de lunch hebben we even tijd om te genieten van ons terras en daar krijgen we bezoek van de gekroonde neushoornvogel en een palmtortelduif. Rond 16 uur komen we samen in de lobby voor onze wandelsafari. Tijdens deze wandeling zien we een skelet van een wrattenzwijn, zebra’s, een eland, een roodkopwever en een mestkever. De wandeling ronden we af met een panoramische zonsondergang boven Lake Mburo NP.
We genieten terug van onze aperitief, het diner en de zalige nachtrust.

Op 20 oktober kunnen vroege vogels, gesterkt door een kop koffie of thee met cake, nog een korte “bush” wandeling maken in de omgeving van de lodge.
Rond tien uur vertrekken we richting Entebbe. Na een paar kilometer rijdt de eerste jeep zich vast in de modder. Gelukkig kon de tweede jeep een ommetje maken door de savanne en met de kabel de vastgelopen jeep terug los trekken. Vooraleer we bij de evenaar aankomen, zijn we nog gestopt aan een marktje. Aan de evenaar krijgen we een demonstratie op welke wijze het water wegloopt naargelang men op het noordelijk halfrond, het zuidelijk halfrond of op de evenaar staat.Na onze picknicklunch verorberd te hebben, vervolgen we onze weg naar het Lake Victoria Serena Resort in Entebbe, waar we twaalf dagen geleden deze prachtige reis gestart zijn.
Na het afscheidsdiner, met de gebruikelijke lofbetuigingen aan de gids en de drivers, worden we overgebracht naar de luchthaven waar we inchecken voor een rechtstreekse vlucht naar Brussel.

Op 21 oktober, na 8 uren vliegen, landen we in de vroege ochtend op de luchthaven Brussels Airport. Iedereen neemt afscheid van iedereen en gaat zijn eigen weg terug naar huis.
Besluit: voor deze exploratiereis is een flexibele instelling vereist om overweg te kunnen met omleidingen, vertragingen en anderen ongemakken eigen aan het reizen in ontwikkelingslanden. We hebben ongeveer 2980 km afgelegd, waarvan sommige op verschrikkelijk slechte wegen, maar de beloningen zijn ongeëvenaard.