Japan, een wereld apart

Vroeg in de ochtend (6u40) werd ik opgehaald door een taxi die dit keer inbegrepen was in de prijs, en die mij bracht naar Zaventem Airport. 9u00 was het tijdstip om samen te komen in de luchthaven van Zaventem, maar helaas door heel wat files en vertragingen kwam ik 20 minuten later aan dan voorzien. We waren met een groepje van 8 koppels en 4 alleen reizende reizigers. We vlogen deze keer met Lufthansa, via Frankfurt naar Tokio maar er was ook al een probleem in Frankfurt met de landingsbaan waardoor we 90 minuten vaststonden in Brussel. En zo hadden we overal vertragingen met veel haast en spoed om het volgend vliegtuig te halen. In Tokio aangekomen ontmoeten wij onze Japanse gids “Ken”. We hadden nog een binnenlandse vlucht naar Osaka deze keer vlogen we met “ANA”, waar we dan in de late middag landen op een kunstmatig eiland in het midden van de baai van Osaka. Waar “Tom van ADA“ ons stond op te wachten.
Op weg naar het hotel kregen we al een merkwaardig gebouw te zien, de weg liep gewoon midden door een hotel.
We verblijven in het “Hankyu International Hotel S’avonds in het hotel, na het diner, is er nog een verkenningsronde waar we elkaar beter leren kennen.

Vandaag na het ontbijt rijden we richting “Nara”. De stad ligt centraal op het eiland “Honshu”. Keizerin “Gemmei” stichtte de stad rond het jaar 600 en fungeerde als eerste hoofdstad van Japan rond 710. De stad werd gebaseerd op de toenmalige hoofdstad van China. Het keizerlijk paleis stond aan de noordelijke uiteinde net zoals de Verboden Stad in Beijing (China). Het westelijk deel is echter nooit helemaal gebouwd zoals met gedacht had.
Als eerste bezoeken we hier het Schrijn. Het stamt uit de tijd van de oprichting van de stad. Het “Kasuga-Taisha” is vooral beroemd om zijn vele lantarens die zijn gedoneerd door aanbidders en donateurs. Je loopt door het oerbos dat aan weerzijden vol staat met stenen oeroude lantaarns bekleed met heel wat groene mos. Je vind ze overal op de tempelgrond en ook eromheen.
Wat hier leuk is aan deze plaats, is dat de shika-hertjes er gewoon rondlopen als boodschappers van de goden. Ze zijn tam maar wel wild. Er staan daarom ook overal waarschuwingsbordjes om niet te voederen. Je kan er wel speciale koekjes kopen voor die hertjes. De hertjes zijn wel het heilig symbool van de stad Nara.
Daarna brengen we een bezoek aan de Boeddhistische Todai-ji tempel met zijn gigantische hoge toegangspoort (19 meter) in dezelfde omgeving. In 743 gestart in opdracht van Keizer Shōmu. Zijn voorganger werd verwoest door een grote brand en was zowat 30% groter. De huidige tempel uit 1709 is volledig in hout. Knap staaltje van vakmanschap en grote hoogte, hijskranen bestonden nog niet in die tijd. Hier vind je dan ook de grootste Daibutsu ter wereld. Een gigantisch bronzen beeld van de Buddha. Het beeld is 15 meter hoog, heeft ogen van 1 meter en van schouder tot schouder meet hij 28 meter. Buiten de tempel zit “Binzuru” in lotushouding, hij bestaat bekent om de gave van genezing waar iedereen eventjes over zijn hoofd wrijft.
Na de lunch in de namiddag brengen we nog een bezoek aan de tuin van “Issuien”. De tuin is in een traditionele Japanse stijl, gemodelleerd naar het natuurlijke Japanse landschap van heuvels en beken, en gekenmerkt door vijvers en bronnen waar je heerlijk kunt wandelen.
Daarna rijden we verder naar de zuidelijke wijken van de Osake-Namba. Het is het belangrijkste centrum van Osaka. Winkelstraten met 3D reclame, restaurants die je een heel scala aan maaltijden met redelijke prijzen bieden. Wandel straatjes overdekt en veel winkeltjes.
Deze avond namen wij het diner in het Skin-Hankyu Hotel.

Vandaag na het ontbijt verlaten wij Osaka en rijden naar Himeji-jo (Kasteel van de witte zilverrijger, vanwege zijn stralend witte buitenkant en vermeende gelijkenis met een vogel die wegvliegt.) Het is een van de oudste overblijvende originele gebouwen uit de Sengoku-periode. Het kasteel van Himeji is bijna 700 jaar lang intact gebleven, zelfs tijdens de zware bombardementen op Himeji die helemaal verwoest werd met brandbommen in de Tweede Wereldoorlog bleef het kasteel intact, en het overleefde ook de natuurrampen zoals de grote aardbeving van Hanshin in 1995. Het is ook UNESCO Werelderfgoed en wordt beschouwd als Japans waar we een bezoek brengen aan een mooiste en best bewaarde feodale kasteel, en het grootste van Japan. Het bestaat uit 83 kamers met geavanceerde verdedigingssystemen.
Na de lunch rijden we richting “Okayama”. We bezoeken hier de beroemde “Koraku-en tuin”. Een van de mooiste tuinen van Japan. Deze werd in 1700 voltooid en heeft tot op de dag van vandaag zijn oorspronkelijke uiterlijk behouden. Af en toe vielen hier wat regendruppels uit de lucht tijdens ons bezoek. We kunnen er ook de Roodkopkraanvogel hier bewonderen en word in Japan gezien als symbool van vrede en harmonie. De tuin is ontworpen in de “Kaiyu-stijl” (schilderachtige promenade), die de bezoeker bij elke bocht van het pad dat de gazons, vijvers, heuvels, theehuizen en beken met elkaar verbindt, een nieuw uitzicht biedt . Er is ook een zig-zag brug voor de kwade geesten te verdrijven. Verschillende evenementen worden gehouden gedurende de vier seizoenen, zoals theebijeenkomsten en maanbezichtigingen, en voor een beperkte tijd kunt u genieten van de "Fantasy Garden", die speciaal 's avonds wordt geopend en de tuin op een andere manier verlicht dan overdag. We hadden hier wat geluk dat wij ook s’avonds de verlichting mochten meemaken.
We rijden verder naar het Granvia Okayama hotel in “Okayama”.
We nemen onze lunch in Sky Lounge Applause.

Deze morgen na het ontbijt rijden we richting de haven om aldaar de ferryboot te nemen naar het eiland “Noachima”. Japan telt wel meer dan 7800 officiële eilanden sommige beweren wel 15000. We brengen hier een bezoek aan het “Benesse House museum” met moderne hedendaagse kunst het ligt op een heuveltop in het zuidelijk deel van het eiland. De kunstwerken van het museum zijn niet alleen in de galerijen te vinden, maar in alle delen van het gebouw, evenals langs de kust die grenst aan het complex en in het nabijgelegen bos. We genieten hier van de overvloedige natuurlijke schoonheid van de regio.
Onze lunch nemen wij in een visrestaurantje en vervolgens keren wij terug met de ferry naar “Okayama” om dan door te rijden naar “Hirochima”
Hier worden we geconfronteerd met de gruwel die gebeurde tijdens de 2de wereldoorlog. 1945 op de 6 augustus om 8u15 gebeurde hier het grootste drama tijdens de oorlog, de eerste atoombom met de naam "Little Boy" van 4400 kilo viel hier naar beneden en ontplofte op een hoogte van 565 meter. Een verblindend wit licht flitste door de stad en een enorme knal was kilometers verderop te horen toen Little Boy explodeerde. De ruïne van, ook wel “Genbakukoepel” genoemd, was het enige gebouw die deels overeind bleef, al de rest werd weggeveegd. De grootste toeristische trekpleister is het Vredesmonument van Hiroshima. Geheel terecht natuurlijk gezien de impact die de atoombom op heel de wereld heeft gehad. Na de explosie is er lange tijd discussie geweest of de ruïne niet moest verdwijnen. Pas in de jaren zestig werd definitief besloten het gebouw te laten staan Het is sindsdien uitgegroeid tot gedenkplaats voor het bombardement waarbij de gehele stad verwoest werd. Drie dagen later was het de beurt aan “Nagasaki” waar de tweede atoombom ontploft.

Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd het verhaal van het Japanse meisje Sadako Sasaki wereldberoemd. Zij was geboren op 7 januari 1943 en was twee jaar toen de atoombom op Hiroshima viel, waar zij vlakbij woonde. Ze was een sterk meisje in vergelijking met andere kinderen en ze had belangstelling voor hardlopen. Toen zij 11 jaar was, was ze aan het oefenen voor een belangrijke wedstrijd, maar toen ze onwel werd, werd bij haar leukemie geconstateerd, een gevolg van de atoombom. Een goeie vriendin vertelde haar dat als zij, volgens een oude legende, duizend kraanvogels zou vouwen, zij een wens mocht doen aan de goden. In het ziekenhuis begon zij hiermee en volgens een van de verhalen vouwden zij meer dan die 1000 kraanvogels maar volgens een ander, meer gehoord, verhaal vouwde zij 644 kraanvogels, voordat zij op 25 oktober 1955 stierf. Haar vrienden zouden de resterende vogels gevouwen hebben.
In 1958 is in het Vredespark van Hiroshima een beeldje van Sasaki onthuld waarbij zij een gouden kraanvogel vasthoudt. Aan de voet van het beeldje is een plaquette waarop (vertaald) staat: ‘Dit is onze Schreeuw. Dit is ons Gebed. Vrede op Aarde’
Hierna rijden we naar het “Sheraton Grand Hirochima Hotel” waar we overnachten We hebben hier een diner buffet.

Voor de derde dag op rij laat de zon zich weer niet zien. Ook vandaag nemen we de ferryboot. Maar eerst wandelen we naar het station van Hiroshima waar we de metro nemen naar de haven, vandaag hebben we geen bus deze ochtend en onze koffers zijn al gisteren avond reeds vertrokken naar “Kyoto”. We nemen de ferryboot naar “Mijajima eiland”. Deze plaats kan je vergelijken met de Mont Saint Michel in Frankrijk, eb en vloed komen langzaam op en af.
Het eiland is vooral bekend om het shintoschrijn dat erop ligt, het Itsukushima-schrijn. Voor het schrijn staat in het water de toegangspoort, de torii. Vroeger was de grond van het eiland zo heilig, dat gewone mensen alleen in het schrijn mochten komen, dat ook boven het water is gebouwd. Ze bereikten het schrijn per boot door de torii. Bij vloed staat de poort in het water en bij eb is de poort te voet bereikbaar. Wat hadden hier geluk dat we de volledige wandeling konden doen want even later was het water overal te hoog gekomen.
We keren terug met de ferryboot en de metro naar Hiroschima waar we aldaar de Shinkansen kogeltrein nemen naar Kyoto. We krijgen hier ook een typische Japanse lunchbox. Het was nog maar zijn 60ste verjaardag in oktober laatst van de kogeltrein. Topsnelheid 320km/uur.
In de namiddag zien we onze bus terug en rijden noordoost vervolgens naar “Ginkaku-ji” waar we het zilverpaleis bezoeken. De tempel werd gebouwd in 1474 door shogun Ashikaga Yoshimasa.
Ondanks de naam is het Zilveren Paviljoen nooit bedekt geweest met zilver. In plaats daarvan wordt aangenomen dat de naam meer dan een eeuw na de bouw van het gebouw ontstond als bijnaam om het te contrasteren met het Gouden Paviljoen . Als alternatief wordt uitgelegd dat maanlicht dat weerkaatste op de donkere buitenkant van het gebouw (die vroeger bedekt was met zwarte lak) het een zilveren uiterlijk gaf.
Daarna rijden we nog naar “Kiyomizudera” via een moeilijke steile smalle weg naar de “Kiyomuzu tempel”. De Kiyomizu-dera-tempel is misschien wel de populairste tempel in Kyoto. De tempel steekt uit de zijkant van een berg en wordt ondersteund door 13 meter hoge houten zuilen. De hoofdzaal met zijn kenmerkende heupvormige dak van cipressenbast rust aan de achterkant en herbergt daarin een onbetaalbaar standbeeld van Kannon Bodhisattva, de godin van genade. Men kan er genieten van een prachtig uitzicht op het westen over de stad Kyoto. Dit is een gunstige plek om de zonsondergang te bekijken, maar helaas er was die dag geen zon. Daarna rijden we naar het “Kyoto Brighton hotel”. S’avonds nemen we de bus naar een Koreaans restaurant in de stad .

Vandaag nemen we de bus richting oosten naar “Arahiyama” Aldaar bezoeken we het wereldberoemde Bamboe bos. Het is een van de meest gefotografeerde bezienswaardigheden in de stad. Maar geen enkele foto kan het gevoel vastleggen van het staan in het midden van dit uitgestrekte bamboebos. Vroeger had ieder dorp een bamboebos en werd alles van bamboe gemaakt, maar helaas de plastiekwereld heeft de bamboebossen doen verdwijnen. Daarna bezoeken we de tuin van de “Tenryu-ji tempel”, een schilderachtig gebied aan de voet van de westelijke bergen, we hadden ook wat regen hier.
We rijden vervolgens naar “Oike Teramachi”. We wandelen hier door de overdekte gallerijen/markt we nemen onze lunch in “Savory”, vervolgens rijden we door naar het “Nijo-jo” waar we het kasteel die helemaal in hout gebouwd is bezoeken, Indrukwekkend is wel de toegangspoort voor het bezoek moet men wel de schoenen uit doen.
Het Paleis diende als residentie en kantoor van de Shogun tijdens zijn bezoeken aan Kyoto . Het paleis, dat in zijn oorspronkelijke vorm bewaard is gebleven, bestaat uit meerdere afzonderlijke gebouwen die met elkaar verbonden zijn door gangen met zogenaamde nachtegaalvloeren, omdat ze piepen als je erop stapt als veiligheidsmaatregel tegen indringers. De kamers in het paleis zijn bedekt met tatami-matten en hebben gedecoreerde plafonds en prachtige beschilderde schuifdeuren.
Het volgende bezoek is “Gion”. Gion wijk, is de meest bekende wijk van Kioto. Het is ook de plaats waar men de Geisha (kunstpersoon, geen prostituee) kon spotten en dit traditioneel uitgangsgebied is het grootste van Japan Het nodigt uit tot een wandeling door steegjes waar het verleden van Japan tastbaar is. In deze wijk is betoverende mix van klassieke architectuur, goed bewaarde machiya-huizen, en elegante theehuizen te vinden.
S’ avonds nemen we de bus naar “Noa Noa” waar we ons diner nemen in een Italiaans-Japans restaurant en we keren terug met taxi’s.

Onze laatste dag in Kioto, we rijden richting zuidoost naar “Fushini inari taisha”
Fushimi Inari-schrijn is een belangrijk Shinto- heiligdom in het zuiden van Kyoto . Het is beroemd om zijn duizenden vermiljoen torii-poorten , die een netwerk van paden achter de hoofdgebouwen overspannen. De paden leiden naar het beboste bos van de heilige berg Inari, die 233 meter hoog is en tot het heiligdomterrein behoort. Vossen worden gezien als Inari's boodschappers, wat resulteert in veel vossenbeelden op het heiligdomterrein. Daarna rijden we verder naar de Boeddhistische tempel “Byodo-in”. Byodo-in Tempel gebouwd in de 11de eeuw en is werelderfgoed. Mooi kleurrijk complex met tuin rondom. Absoluut de moeite waard. Deze tempel is ook afgebeeld op de 10 yen muntstuken een de briefjes van10.000 yen.
Onze lunch nemen we in “Tatsumiya” een tradioneel japans restaurant waar we kunnen proeven aan de Matcha thee.

Daarna rijden we door naar de “KInkaku-ji tempel” of ook genoemd ”Gouden paviljoen” in Kyoto. De tempel is bekend omdat hij compleet met bladgoud bedekt is .Een van de beroemste tempelcomplexen in Japan. Kinkaku-ji is een groter complex met onder meer een het historisch theehuis Sekka-tei, een grote vijver, een klein heiligdom rondom Fudo-myo-o (Boeddhistische god) en een authentieke Japanse rots tuinen.
Daarna bezoeken we nog “Ryoan-ji” of de tempel van de Vreedzame draak. Het is beroemd om zijn mysterieuze rotstuin, de meest gevierde in Japan, die elke verklaring tart. Omsloten door een aarden wal, lijken vijftien zorgvuldig geplaatste rotsen te drijven in een zee van geharkt wit grind.
S’avonds gaat ons diner door in een theehuis waar we ook een voorstelling krijgen van een Geisha met enkele dansen, en met de mogelijkheid om enkele vragen te stellen over haar doen en laten. We keren hier ook terug met taxi’s.

Na het ontbijt verlaten we Kioto en rijden richting noorden naar “Kaga” onderweg stoppen we in “Eiheji”, Daar bezoeken we de tempel , ook genoemd de tempel van de eeuwige vrede Eiheiji, "De Tempel van de Eeuwige Vrede", is een van de twee hoofdtempels van Soto Zen. Het ligt diep in de bergen, nabij de noordwestkust van Japan, niet ver van de stad Fukui. Deze tempel werd in 1244 gesticht door Zenmeester Dōgen. Hij kreeg hiervoor land en andere hulp aangeboden door Yoshishige Hatano, een samoerai die een van zijn meest toegewijde lekenvolgelingen was. Nog steeds wijden in Eiheiji meer dan honderd monniken zich met heel hun hart aan zijn beoefening van shikantaza ("eenzijdig zitten"). Het omvangrijke tempel bestaat uit meer dan 70 gebouwen, die met elkaar verbonden zijn door overdekte wandelpaden.
We nemen onze lunch ineen restaurant in “Eiheji” met Japanse Curry. Vervolgens rijden we met de bus door naar Kaga waar we onze intrek nemen in de “Ryokan Morinosumika”.
We verblijven hier in een ryokan en we mogen ons al onmiddellijke verkleden in echte traditionele Japanse yukata voor de rest van de dag. We zijn zoals echte samoerais.
We hebben hier wat tijd om gebruik te maken van de onsen.
Een onsen is een natuurlijke warmtebron. Door de geometrische activiteit in Japan zijn er in heel het land duizenden natuurlijke warmwaterbronnen ontstaan. Deze warmwaterbronnen bevatten mineraalrijk, warm water. Een aantal bronnen hebben een geneeskrachtige werking op het lichaam. Het warme water is een weldaad voor je hele lijf en je komt er heerlijk tot rust, het water is er gemiddeld zo’n 37 a 42 geraden celcius. In veel onsen worden bezoekers met een tatoeage geweigerd het best is om ze af te plakken. Wel is er een ritueel vooraf, eerst grondig wassen van kop tot teen, daarna afspoelen en dan pas kan je gaan baden. Aangezien dat je volledig naakt baadt zijn vrouwen en mannen apart.
S’avonds hebben we een traditioneel Kaiseki menu. Deze avond zitten de vrouwen allemaal aan een kant en de mannen aan de andere kant.
De Japanse keuken maakt deel uit van de grootste gastronomische keukens ter wereld, en terecht. Het biedt een overvloed aan culinaire lekkernijen met een grenzeloze variëteit aan regionale en seizoensgebonden gerechten. Bij Kaiseki brengen wij onze liefde en passie voor de Japanse keuken op uw bord dankzij een uniek concept.
We overnachten in een ryokan, dit wilt ook zeggen dat er geen bed aanwezig is in de kamer, enkel een laag tafeltje en een stoel zonder poten. Tijdens het avondeten word dan een futon op de Tatami matten gelegd om op te slapen..
“Het laag bij de grond slapen zorgt er mede voor dat je beter aardt en dat je fysiek sterker blijft, omdat je wat meer moeite moet doen om uit bed te komen”

Na een typisch Japans ontbijt rijden we verder naar “Kenrokuen Garden”
Kenrokuen Garden wordt beschouwd als een van de drie mooiste tuinen van Japan met veel doorkijkbomen. De naam Kenrokuen betekent "met zes factoren", wat staat voor de eigenschappen die de verbluffende schoonheid van de tuin naar voren brengen: ruimtelijkheid, rust, kunstmatigheid, oudheid, waterbronnen en prachtige uitzichten. De tuin heeft een oppervlakte van 11,4 hectare en ligt op de hoogten van het centrale deel van Kanazawa naast het Kanazawa Kasteel. De familie Maeda, die in feodale tijden over het Kaga Domein heerste, onderhield de tuin van generatie op generatie.
Hier staat ook de allereerste fontein van Japan. Op het einde van de wandeling door de tuin begon het plots te regenen
We nemen de bus en rijden verder naar “Higashi Chaya” Het is het grootste van de drie goed bewaarde historische geisha districten en de geisha's vermaken zich hier nog steeds. We wandelen hier door het dorpje die ook vooral bekend is voor zijn vanille-ijs met gouden blaadjes.

Dan gaat het naar “Shirakawago” vooral bekend om zijn stijl oplopende rieten daken met speciale ventilatie systeem. In 1995 uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed , zijn ze beroemd om hun traditionele gassho-zukuri boerderijen, waarvan sommige meer dan 250 jaar oud zijn. Maar eerst nemen we onze lunch. al in het begin van de middeleeuwen werden ze zo gebouwd in de stijl van Gassho-zukuri betekent "gebouwd als handen in gebed", aangezien de steile rieten daken van de boerderijen lijken op de handen van boeddhistische monniken die tegen elkaar gedrukt zijn in gebed. De bouwstijl ontwikkelde zich over vele generaties en is ontworpen om de grote hoeveelheden zware sneeuwval in de regio tijdens de winter te weerstaan. De daken, gemaakt zonder spijkers, hebben een grote zolderruimte . we bezoeken aldaar ook nog zo een kanda huis langs de binnenkant.
Daarna rijden we naar “Takayama” waar we en bezoek brengen aan de “Floats Exhibition Hall” Het is de thuisbasis van de 11 praalwagens (door de Japanse overheid aangemerkt als Belangrijk Tastbaar Cultureel Erfgoed) die worden tentoongesteld. Ze worden voor 2 festivals gebruikt. De twee festivals die in Takayama in de lente en herfst plaatsvinden, zijn eigenlijk compleet verschillend. Ze vinden plaats in verschillende delen van de stad en hebben compleet verschillende sets praalwagens. Nu gaar het richting “Takayama Resort” Waar we zullen overnachten. Diner nemen we in het “One Pound Restaurant” waar we kunnen proeven van verschillende hapjes lokale Hida-rundsvlees, ze waren wel heel mals. We keren met de bus terug.

Na het ontbijt vertrekken we naar “Magone” De hoofdstraat herbergt traditionele houten huizen, souvenirwinkels, soba-restaurants, theehuizen en de zon komt er langzaam door.
Hier start onze grote Nacosenda trail. Dit historische deel van de route stond bekend om zijn weelderige groene bossen, kristalheldere beken en afgelegen plattelandsdorpjes en boerderijen, die vrijwel onaangetast zijn gebleven door de moderne wereld. De eerste 3-4 km van het pad zijn heuvelopwaarts en brengen u bij het Tea House, onderweg kwamen we nog een kabouter tegen, de rest is licht aflopend en vlak, je komt er ook waarschuwingsborden voor beren tegen, maar geen enkele hebben we gezien. Na 9 km komen we aan in “Tsumago”. De laatste kilometer hadden we lichte regen. Hier is net zoals in Magone de hoofdstraat autovrij. We nemen ook in dit dorpje onze picknicklunch bij de overdekte busplaats.
Dan rijden we vervolgens met de bus zo een 3 tal uur door de Japanse Alpen naar “Ryokan issa no komich biyu no yado”. Ook hier hebben we de mogelijkheid om naar de Onsen te gaan en ook hier moeten wij ons verkleden in Japanse stijl.
S’avonds hebben we ook hier een traditioneel menu, maar eerst voorafgaand hebben we een proeverij van Sake, een vijf tal soorten.

Vandaag rijden we richting “Jigokudani-Monkey-park” aldaar moeten we wel een kleine 3 kilometer wandelen naar de “Vallei van de hel”. Op een hoogte van 850 meter heeft dit gebied een barre, ruwe omgeving waar niemand wilt wonen, en er is ook een zwavelgeur, de oude mensen die de steile kliffen en hete bronstroom overal zagen opstijgen noemden deze plaats “Hell Vally”.
Het is er bijna een derde van het jaar bedekt met sneeuw. Maar hier vind je dan wel de sneeuwaapjes, het zijn de enige aapjes ter wereld die in een warmwaterbron baden. In dit gebied leven ze sinds de oudheid. Dit is echter een paradijs voor de apen, en mensen storen hun niet, ze lopen naast en rond u ,maar zeken geen eten mee brengen, kunnen dan wel agressief worden.
Tijdens ons bezoek aan de apen begon het hier hevig te sneeuwen. We verlaten de sneeuwaapjes langs dezelfde weg

Met de bus rijden we door de fruitstreek van Japan naar “Ishii Miso” en onderweg komt de zon erdoor.
“Ishii Miso Brewery” werd opgericht in 1868 en produceert nog steeds miso volgens een unieke traditionele en natuurlijke methode. Miso, sojabonenpasta, is een essentieel ingrediënt in de Japanse keuken, het is de grootste producent van miso (46%) in Japan. Bijzonder aan deze brouwerij is dat ze de miso ruim drie jaar laten fermenteren. Ishii gebruikt enorme ceder houten vaten om miso te fermenteren, wat ook uniek is. Het geheim van deze smakelijke miso is dit klimaat en bronwater uit de bergen. Hier nemen we dan ook onze lunch en krijger er ook Misosoep.
Daarna brengen we een bezoek aan het “Masumoto kasteel” het indrukwekkende kraaienkasteel draagt de kleuren wit en zwart met een authentieke rode brug. We zullen er niet binnen gaan. In totaal heeft het kasteel 6 verdiepingen en is 29 meter hoog. We lopen er wat rond wat wel mooie unieke foto’s oplevert. Je waant jezelf hier echt in de tijd van de Samoerai en Shoguns.

Dan gaat het met de bus richting “Hotel Mont Fuji”. Maar we hebben onderweg aan het “Kawaguchi meer” nog een fotostop waar we een beste prachtig zicht hebben op de vulkaan “Mont Fuji” met zijn 3776 meter de hoogste berg van Japan, we hadden geluk, hij straalde in de zon, want meestal in de namiddag is het niet zo. De vulkaan slaapt sinds 1707. Op de top van de berg lag de eerste sneeuw van de afgelopen dagen van dit jaar. Het is ook één van de drie heilige bergen van Japan en ligt ongeveer 100 kilometer van Tokio en is ook werelderfgoed.
Het diner nemen we in het hotel die aan het “Yamanaka meer” ligt of ook gekend als zwanenmeer, vandaag is het een typisch westerse menu.

Deze ochtend heel vroeg konden we de “Mont Fuji” bewonderen bij zonsopgang wat een mooie rode gloed haf op de top van de berg, een half uur vroeger rond 6 uur zat hij nog in de wolken, we hadden weer eens geluk.
Na het ontbijt rijden we terug langs het schilderachtig zwanenmeer met de “Mont Fuji” als achtergrond naar “Hakone” die in de bergen ligt, onderweg zien we een molen van uit de tijd dat de Hollanders hier waren. In “Hakone” brengen we een bezoek aan het “Open Art Museum” het is het ganse jaar open Het Hakone Openluchtmuseum probeert met succes een harmonisch evenwicht te creëren tussen natuur en kunst door op het terrein verschillende sculpturen tentoon te stellen in combinatie met uitzicht op de omliggende vallei en bergen. Buiten zijn de groene gazons van het museum bezaaid met abstracte sculpturen van Japanse en internationale kunstenaars.
Er is ook een Picasso-museum tentoonstelling van wereldklasse. De collectie van het museum omvat meer dan 300 werken van Picasso, waaronder olieverfschilderijen, prenten, sculpturen, keramiek en gouden voorwerpen.
Vervolgens zetten we onze weg verder maar bij het terugkeren van het museum hadden we onderweg last van een zebrapadfile.
Vervolgens rijden we zowat 40 kilometers naast de zee en mooie stranden, er word hier vooral aan windsurfen gedaan want japanners houden niet van in de zon te gaan liggen.
Na de lunch in de namiddag bezoeken we de ‘Hase Dera Boeddhistische Tempel” in “Kamakura”
Ongeveer 1300 jaar geleden sneden twee beeldhouwers twee Kannon-beelden uit een heilige boom. Een ervan werd hier in Hasedera in Kamakura in een schrijn geplaatst. Het is 9,18 meter hoog en is daarmee een van de grootste houten boeddhistische beelden in Japan. Het wordt gewoonlijk "Elfkoppige Kannon" genoemd, omdat het elf hoofden op zijn eigen hoofd heeft.
Geschiedenis van Hasedera
Volgens de legende werden in 721 na Chr. twee Kannon-beelden uit een heilige boom in Hatsuse (in de huidige prefectuur Nara) gehouwen. Eén werd in de Hasedera-tempel in Nara geplaatst, de andere werd in de oceaan gegooid met een gebed om het weer te laten verschijnen en mensen elders te redden. Nadat het Kannon-beeld vijftien lange jaren over het water had gereisd, spoelde het uiteindelijk aan op een plek in de huidige prefectuur Kanagawa. In 736 na Chr. werd de Hasedera-tempel in Kamakura opgericht om het Kannon-beeld te vereren.

We hebben nog een bezoek in “Kotoku-in” waar de grootste boeddha staat, een 13de eeuws indrukwekkend beeld uit 1252 van meer dan 13 meter hoog in zit in meditatiehouding, het beeld was oorspronkelijk verguld in goud maar daar is niets meer van te zien, en het kijkt 45 graden naar beneden en kijkt recht naar u, zijn haren bestaan uit 108 slakken die wijzen naar zijn 108 levens van boeddha en weegt 121 ton.
Vervolgens rijden we door naar Tokio
Tokio 1945, 9-10 maart werd tijdens de oorlog volledig vernield alle huizen bestonden toen meestal uit hout. Het was toen het meest moorddadige tapijtbombardement in de geschiedenis van de tweede wereldoorlog er werd maar liefst 1667 ton aan brandbommen uitgegooid en er kwamen hier meer mensen om dan op de plaats waar de atoombom viel. Tokio was volledig van de kaart geveegd.
Nu de dag van vandaag wonen hier meer dan 45 miljoen mensen in deze grote stad.
We nemen onze intrek in het “Dai-ichi hotel” en nemen ook ons diner in het hotel.

Vanaf vandaag hebben we geen bus meer en word alles gedaan met de metro en te voet.
We nemen onmiddellijk de metro naar “Meji Jingu” (Shinto-heiligdom). De toegang tot het heiligdom terrein wordt gemarkeerd door een enorme Toriipoort, waarna de bezienswaardigheden en geluiden van de drukke stad worden vervangen door een rustig bos, ook wel de groene long van Tokio genoemd met allemaal bomen die groen blijven.
Meiji Shrine is een heiligdom gewijd aan de vergoddelijkte geesten van keizer Meiji en zijn echtgenote, keizerin Shoken.
Keizer Meiji was de eerste keizer van het moderne Japan. Hij werd geboren in 1852 en besteeg de troon in 1867 op het hoogtepunt van de Meiji-restauratie toen het feodale tijdperk van Japan ten einde kwam en de keizer weer aan de macht kwam. Tijdens de Meiji-periode moderniseerde Japan zichzelf om zich aan te sluiten bij de grote wereldmachten tegen de tijd dat keizer Meiji in 1912 overleed. We bezoeken hier ook nog het Meiji Jingu Museum , dat in 2019 werd geopend. Het museum is elegant ontworpen door sterarchitect Kuma Kengo en toont schatten uit de collectie van het heiligdom, waaronder interessante persoonlijke bezittingen van de keizer en keizerin en de koets waarin de keizer reed naar de formele verklaring van de Meiji-grondwet in 1889. We kregen hier een postkaart waar we de koets met verschillende stempels tot zijn geheel konden stempelen.
We wandelen door de wijken Harajuku + Omotesando. We lopen onder ander door de “Takeshita Street” ongelooflijk wat je hier allemaal ziet in deze straat. Buiten allerhandige winkeltjes kan je hier “Let’s play with animals” hondjes of biggetjes of otters of andere dieren. Voor een half uurtje of een uur kan je tegen betaling je laten vertroetelen met een diertje.
We nemen onze lunch, dit keer is het Japanse Okonomiyaki (soort Japanse pizza met seafood)

We nemen terug de metro om naar het volgende drukste oversteekplaats ter wereld te gaan zien. We kunnen hier vanuit de hoogte alles zien. Deze top bezienswaardigheid van Tokyo. De “Shibuya Crossing” is het drukste kruispunt ter wereld en verwerkt per groen licht z'n 2500 mensen elke 2 minuten. Het is z'n grote vloedgolf aan mensen die tegelijk oversteekt dat dit kruispunt toch wel erg uniek maakt, voethangers steken van alle kanten over.
Daarna nemen we de metro naar het oude stadion van Tokio. We wandelen verder richting Keizerlijk paleis. In deze omgeving zijn heel wat bruidjes trouwfoto’s aan het maken.
Het keizerlijk paleis stamt uit de Japanse Edo periode en is gebouwd rond het jaar 1457. Op dat moment was de officiële naam van Tokio nog “Edo” en was het paleis eigenlijk meer een fort of kasteel om te stad te beschermen tegen vijandelijke buurt provincies.
Veel kunnen we niet zien, alleen maar de “Seimon Ishibashi brug” die toegang heeft tot het keizerlijk paleis.
Wij keren terug via de Tokyo International Forum concertzaal die ontworpen werd door de Uruguayaan Rafael Viñoly Het bestaat uit vloeiende lijnen van stalen spanten en glas, de buitenkant heeft de vorm van een langgerekte boot.
Diner nemen we deze keer in het Bokuden Koreaanse restaurant.

We hebben nog een volle laatste dag te gaan en nemen s ’morgens de metro.
We bezoeken de “Tokio Sky Three” in 2012 hier geboren als nieuw symbool van Japan. Deze toren werd gebouwd in 1325 dagen of 3 jaar en acht maanden begonnen op 14 juli 2008 en is 634 meter hoog. We nemen een snelle lift die ons naar een hoogte brengt van 350 meter. We krijgen hier een 360 graden prachtig weids panoramisch uitzicht en konden ook vaststellen hoe gigantisch groot dat Tokio wel is. Er is ook nog een vloer met een glazen plaat waar je recht naar beneden kan kijken.
We nemen vervolgens terug de metro naar “Senso-ji” Waar we naar de tempel gaan door de “Nakamise-dori” winkelstraat”, een lange straat vol winkeltjes. Dit is de oudste tempel van Tokio die in 645 werd voltooid, is gebouwd ter ere van Kannon, de godin van genade, binnen gaan we niet, alleen de buitenkant bezichtigen we. Het tempelcomplex bestaat uit een eeuwenoude pagode en shrines. Het kan er erg druk zijn, vooral in de winkelstraat
We hebben hier ook wat tijd om te shoppen voor we onze lunch nemen. Dit keer was het ook voor de laatste keer dat schoenen uit moesten voor de lunch. We zagen tijdens de lunch een demonstratie van oude Japanse kunstdansen.
Na nog wat tijd voor hier te shoppen namen we terug de tram naar de “Ginza” wijk. Deze wijk is ook vooral bekend voor de Ginzameisjes die opgemaakt zijn en dure kledij/spullen dragen.
We wandelen door de duurste wijk van Tokio met de meeste exclusieve winkels van grote merken.
Ergens in een klein straatje tussen al die wolkenkrabbers staat er nog een authentiek huisje/restaurantje. Er is maar plaats voor 8 mensen. Het werd beschadigd tijdens een aardbeving en het werd volledig vernield tijdens de 2de wereldoorlog. Het werd volledig weer opgebouwd uit de brokstukken en stenen die overall rondlagen.
We wandelen verder en komen langs het Kabukiza theater. In de cast van alle Kabukiza-voorstellingen zijn mannen die vrouwelijke rollen spelen. Sommige mannelijke acteurs hebben dit met verve omarmd en zijn vrouwelijke rolspecialisten geworden, en vrouwen beweren dat ze het beter doen dan hunzelf.
We hebben nog wat vrije tijd en kunnen zelf terugkeren naar het hotel
Ook deze avond nemen we ons laatste avondmaal ergens in de stad in een kelder van een restaurant.
Beide gidsen werden gevierd met een afscheid pleidooi.

Deze morgen was het vroeg rond 5 uur opstaan om met de bus naar Tokio Narita luchthaven te rijden, aldaar namen we afscheid van Ken en even later ook van Tom. We vliegen deze keer rechtstreeks meer dan 14 uur met “ANA” (All Nippon Airways) naar Brussel.
Aankomst in Brussel rond 16u30 waar aldaar de taxichauffeurs ons stonden op te wachten om iedereen naar huis te voeren.
Jean-Marie Goemaere november 2024

Het is wel het properste land, afval word gewoon meegenomen naar huis. Een vuilbak langs de straat zal je nergens vinden
Japanners zullen elkaar bij het begroeten nooit een hand geven. Zij maken een buiging, waarbij er heel exact gekeken wordt dat de laagste in rang ook de diepste buiging maakt.
Zoenen is volstrekt uit den boze. Eigenlijk vermijdt de Japanner het liefst elk direct lichamelijk contact met een vreemde.
Overal is water gratis bij het eten.
Voeding schotels worden in 3D gemaakt
Doe bij het betreden van een ryokan, minshuku, tempel of een privéhuis de schoenen uit. Men komt meestal via een halletje (genkan) binnen, waar de schoenen dienen te worden uitgedaan. Hiervoor in de plaats krijgt men meestal slippers, die dus door de gastheer/vrouw/ryokan kunnen worden verstrekt. De gastheer/vrouw zal er ook direct op wijzen indien dit vergeten wordt. Het halletje is meestal verlaagd t.o.v. de rest en men stapt dan ook een verhoging op bij het betreden van de woning/ryokan. De uitdrukking "kom binnen" is in het Japans dan ook "o-agari kudasai", letterlijk: kom omhoog alsjeblieft. Deze verhoging mag dus uitsluitend met slippers of op sokken worden betreden. Het getuigt van zeer goede manieren als men dan ook nog bij het neerzetten van de schoenen, onderaan de verhoging, de punt van de schoenen in de richting laat wijzen vanwaar men komt, zodat men bij het weggaan als het ware zo in de schoenen kan stappen. De meeste Japanners dragen daarom ook instappers, schoenen zonder veters. In Japan zijn instappers zeer makkelijk, ook voor de toerist.
In een ryokan, minshuku of een Japanse kamer in een privéhuis en vaak ook in tempels liggen tatamimatten op de vloer. Deze matten mag men ook niet met de slippers betreden, dit mag uitsluitend op sokken of met blote voeten. Deze matten zijn kwetsbaar en erg duur.
Een ryokan heeft over het algemeen een (Japans) toilet. Voor het toilet doet men de gewone slippers uit en verwisselt die voor toiletslippers die daar speciaal voor staan.
Op de kamer in een hotel liggen meestal yukata's klaar voor de gasten. Deze kan men aan doen om relaxed in rond te lopen. Het is normaal dat men de yukata aanhoudt in het hotel en zelfs er mee op straat loopt. Dit is overigens meer het geval in kleine plaatsen, zoals in kuuroorden. In Tokyo heb ik het niemand zien doen.
Het Japanse (hete) bad is meer bedoeld om heerlijk te ontspannen en het is juist de bedoeling dat men al schoon is bij het in het bad stappen. Voordat men in het water stapt dient men zich dus eerst goed met zeep te reinigen. Naast het bad zijn hiertoe mogelijkheden, zittend op een klein krukje. Het is niet gebruikelijk dit staand te doen en alleen als men goed schoon en van alle zeepresten ontdaan is mag men het hete water in.
Het geven van fooien, zoals in hotels, taxi's e.d., is absoluut niet gebruikelijk en kan zelfs als beledigend worden ervaren.
Gaat u samen met Japanse vrienden uit eten dan is het gebruikelijk om de rekening samen te betalen
Over het algemeen is men in Japan heel eerlijk. Het natellen van geld dat men terug krijgt in een winkel wordt een beetje gezien als wantrouwen.
In Japan snuit men de neus in papieren zakdoekjes. Onze zakdoeken kent men eigenlijk niet en deze worden niet echt als hygiënisch gezien.
Men kent geen speciale volgorde bij het eten van de gerechten. Men kan rustig de soep afwisselen met andere gerechten om dan weer wat soep te nemen. Dit kan ook omdat alles tegelijk wordt opgediend.
Soms bestaat de maaltijd wel uit gangen, die dus wel apart van elkaar worden opgediend. Dan bestaat meestal elke gang weer uit een paar gerechten, die op één plateau worden opgediend. Dan kunt u wel weer de opgediende gerechten door elkaar eten.