CANADA

En zo landen we, op zondag, met een reisgroep van AndersdanAnders op de luchthaven van Calgary voor een 17-daagse rondreis. We arriveren samen met een kletterend onweer dat losbarst als ons vliegtuig van Air Canada nog enkele meters verwijderd is van de slurf en het is zo hevig dat alle aktiviteit volledig wordt stil gelegd en ons op die manier zo'n anderhalf uur in het vliegtuig vasthoudt en we moeten nog naar Banff en dat is een goeie 127km verder. Goed begonnen half gewonnen...hm

Het weer is niet echt verbeterd. Het regent pijpestelen maar dat kan het enthousiasme van onze gids niet temperen. Tore Content, een 27-jarige bio ingenieur heeft behoorlijk wat reiservaring, is van vele markten thuis en wijdt ons enthousiast in in de geheimen van de boomcultuur onder een striemende regen. Hoogtepunten voor vandaag zijn het Banff Springs Hotel, en wat de juwelen van de Rockies genoemd wordt, Lake Louise en Moraine Lake. De regen is gelukkig opgehouden bij Lake Louise, een gletsjermeer waarvan het water smaragdgroen en de omgeving inderdaad schilderachtig is. Ook Johnson Canyon en zijn waterval wandelen we droog maar bij Moraine Lake hebben we weer prijs. Donkere wolken pakken samen in sneltrein vaart, schuiven als een gordijn voor de prachtige omgeving en we krijgen weer een serieuze dondervlaag op onze nek.

Kaarsen en schietgebedjes hebben geholpen. Gister was toch wel speciaal want over heel Canada hebben onweders lelijk huis gehouden. Maar vandaag is de lucht blauw en schijnt de zon. Er is trouwens nog meer goed nieuws, een koffer van een medereizigster, die was achtergebleven in Frankfurt is van morgen opgedoken. Maar goed ook want vandaag gaan we naar Jasper een 290km verder, langs de Icefields Parkway. Een autoweg speciaal aangelegd doorheen een prachtig landschap voor de toerist. Trucks niet toegelaten autobussen wel. Een genot. Bossen, bergen en meren, allemaal om ter mooist .
2 Jack lake, lake Minnewanka, Herbert lake, Bowlake, Peyto lake, de natte droom van iedere fotograaf.
Onze bus brengt ons tot aan de voet van de enorme Athabascagletjer. Een korte nijdige klim voor een korte wandeling op het ijs en dan rijden we verder naar de Athabasca watervallen. Zeer indrukwekkend. In het Jasper National park en aan de oever van de gelijknamige rivier is ons hotel voor vanavond: Becker's Chalets.

Het Jasper National Park is enorm, 10800km² dus wat we bezoeken zijn enkele hoogtepunten. We beginnen met een wandeling langs de kloof van de Malignerivier en rijden dan naar het Malignemeer, een enorm gletsjer meer, voor een boottocht naar Spirit Island, een van de meest gefotografeerde onderwerpen in Jasper National Park. Medicine meer heeft de eigenaardigheid dat het ieder jaar, via ondergrondse rivieren, leegloopt als het minder water krijgt.
Na de middag organiseert Tore een "sportieve" wandeling van Five lakes in de omgeving van Becker's chalet voor de liefhebbers.
Vandaag hebben we ook de fauna kunnen observeren, 2 coyotes, enkele muledeers en een chipmunk die onverstoorbaar zijn lunch bleef verorberen terwijl hij gefotografeerd werd.
We overnachten terug in Becker's Chalets. Morgen rijden we naar Prince George, een trip van 380km.

Het is zwaar bewolkt. Jammer, want vooraleer we de rit naar Prince George beginnen, gaan we met de kabelbaan naar Whistler's Mountain 2300m hoog. We zouden een geweldig zicht moeten hebben op de Athabascavallei en de omliggende bergen. Dat zit er niet in vandaag. Wel iets wat omschreven wordt als een "rustige wandeling" naar de top. Niet iedereen geraakt zo hoog maar zelfs met de beperkte zichtbaarheid blijft het indrukwekkend.
Via de Yellowhead highway en de Yellowhead pass verlaten we de provincie Alberta waar we tot nog toe in toefden en rijden de provincie British Columbia binnen en het Mount Robson Park. En we hebben onze eerste beer gezien langs de baan en onze eerste wapitis.
Bij Mount Robson, de hoogste bergtop van de Rockies (3945m) is er een helikoptervlucht gepland. De weersomstandigheden zijn niet optimaal, het is bewolkt maar de vlucht gaat door tot eenieders tevredenheid. De top is bedekt maar het zicht op de gletjers en bergmeren is spectaculair.
Het stadje Prince George is niet bepaald speciaal, maar het hotel mag er wezen en het diner ook. In het japans restaurant, een teppanyaki steakhouse, prepareren twee koks met veel show onze maaltijd.

We hebben een fikse rit voor de boeg naar Smithers, zo'n slordige 492km. We hebben de Rockies verlaten en het landschap is eerder heuvelachtig en dicht bebost. Veel bomen zijn aangetast door een piepkleine kever die zijn eitjes in de bast legt. Winters die niet meer zo streng zijn hebben ervoor gezorgd dat dit kleine kereltje een echte plaag geworden is. Spechten, hun natuurlijke vijand, kunnen het niet bijhouden. Heel wat bossen staan er verdord bij.
We maken een omweggetje naar het gerestaureerde handelsfort St James. Een soort canadees Bokrijk waar de tijd van de pioniers, trappers en pelsjagers herleefd in het oorspronkelijk dekor kompleet met mensen in kostuums van die tijd.
Voor de lunch brengt Tore ons naar Whiskey Jack een origineel wegrestaurant, uitgebaat door een al even origineel koppel. En dan gaat het verder naar Smithers voor de overnachting.

En voor de verandering beginnen we de dag met regen. Geen nood we zitten droog voor de rit van Smithers naar Stewart aan de grens met Alaska 364km.
We zitten en rijden door "indian territory" of zoals ze in Canada respectvol genoemd worden "first nations". Het zijn geen namen die herinneringen oproepen aan de Far West films van weleer : Tsimshian, Carrier, Kwakiutl, Gitskan, We'tsuwe'ten.
In Moricetown canyon wordt door hen op zalm gevist op de voor hen traditionele manier: een meterslange paal met daaraan een grote haak waarmee ze een zalm proberen te verschalken die op zijn beurt probeert stroomopwaarts te geraken naar het paaigebied. Niet gemakkelijk, noch voor de zalm noch voor de visser en niet ongevaarlijk.
Ksan indian village is een gereconstrueerd dorp met "longhouses" van de Gitskan met daarin een hele rits gebruiksvoorwerpen,. Deze mensen leefden op het ritme van en met respekt voor de natuur en dat blijkt uit de vele ceremoniele maskers en ditto gewaden.
Hazelton, waar we nadien lunchen, is een echte "frontier town" met enkele mooi gerestaureerde bouwsels.
En dan draaien we af naar het noorden, "north to Alaska" samen met enorme trucks, en soms al even grote campers. Nog "efkes" stoppen in Kitwancool (of ook Gitanyow) gekend voor zijn kollektie totempalen en dan op naar Stewart. Maar daarvoor ligt nog Bear Glacier, een imposante gletsjer die uitmondt in een groot meer, op ons te wachten. Stewart ligt aan het einde van het Portland Canal, een ijsvrije fjord die toegang geeft tot de zee en waarlangs het hout in grote vlotten afgevoerd wordt.
Het King Edward hotel is niet erg luxueus maar de Alaska King Crab die we als avondmaal geserveerd krijgen is een koning waardig.

Bewolkt maar droog. Met zo'n typische gele schoolbus trekken we naar Hyder een gehucht net over de grens met de US. Fish Creek en Salmon river is waar we heen gaan, een plaats waar op gepaste tijden de zalmen in grote getale passeren op weg naar hun paaigebied en waar grizzly en zwarte beren verondersteld worden ze daar op te wachten. Dat ze er zijn is duidelijk, onze chauffeur merkt een zwarte beer op die zich in het struikgewas te goed doen aan de bessen. Maar hij maakt zich uit te voeten als de bus achteruit rijdt. Geen fotoke!
Fish Creek dan, waar speciale voorzieningen zijn aangelegd om het wild te observeren. Maar het ziet er niet zo goed uit. Er is zegge en schrijve één zalm gespot en géén beren.
We zullen het later op de dag nog 'ns proberen, nu gaan we verder naar Salmon Glacier. De natuur is hier mooi op een ruige en woeste manier, de weg is onverhard, een paar marmotten lopen over de weg. We piknikken met zicht op de ernorme Salmon Glacier. Daar staat ook Keith, een flukse 70'er die hier ieder jaar gedurende 4 maanden zijn tentje opslaat om het wildlife te observeren en te filmen.
We vervolgen de weg tot het einde waar een kopermijn ligt die in 1984 sloot. De ganse streek, zowel Hyder als Stewart waren trouwens eens drukke en welvarende steden dank zij de mijnbouw. Niet meer dus en dat zie je aan de verlaten huizen alhoewel sommige mooi gerestaureerd werden.
We stoppen nog 'n keer aan Fish Creek maar er valt niks te beleven. Gek genoeg, als we in Hyder wat rondlopen op weg naar de grensovergang loopt een zwarte beer achter ons de straat over en verdwijnt in het groen. Je houdt het niet voor mogelijk.
Na het diner in Stewart, in een historisch restaurant, rijden we nog eens naar Fish Creek, om daar te horen dat een half uur geleden een grizzly berin met 2 jongen een kijkje kwam nemen. We kunnen een paar bevers observeren die druk bezig zijn, maar daar blijft het bij. Broeder beer stuurt ons z'n kat.

We vertrekken naar Prince Rupert, daar gaan we morgen inschepen voor de boottocht langs de inside passage naar Vancouver Island. Maar voor vandaag staat er een vlucht met een watervliegtuig op het programma. Een uur lang scheren we over de omgeving, de verschillende eilandjes, kreken en baaien waar vissers hun netten hebben uitgegooid of waar vlotten met hout wachten op transport naar Vancouver, en op een van de omliggende bergtoppen worden we beloond met de observatie van een witte berggeit.
We checken in in het Crest hotel voor het diner en een korte (een heel korte) nacht.

Om 03h30 loopt de wekker af. We schepen in op de Queen of Prince Rupert voor een tocht van 20h ongeveer naar Vancouver Island, Port Hardy . Het is goed weer, blauwe lucht, zon, spiegelglad water en we genieten van de landschap dat voorbij glijdt. Na de middag wordt er een walvis opgemerkt maar die blijft voor mij onzichtbaar. Rond 23h00 arriveren we in Port Hardy. Onze bus staat vooraan en we vertrekken, van zodra het schip aangemeerd is, voor nog een korte nacht naar ons hotel.

Vroeg uit de veren want we moeten naar Telegraph Cove waar we inschepen op een aangepaste vissersboot voor een rondje orcas spotten. We hebben geluk. Al heel snel zien we een groep van 2 en een groep van 6, goed herkenbaar aan de hoge rugvin. Uitleg krijgen we van Jacky in het nederlands, een dame die orcas intensief bestudeert, geboren in Canada met nederlandse ouders. We hebben echt geluk, want even later zien we een bultrug walvis met haar jong dichtbij.
Lunch is in Telegraph Cove met een barbecue van heel lekkere verse zalm.
Dat de houtindustrie heel belangrijk is in Canada is hier heel duidelijk. Enorme voertuigen verleggen hier enorme bomen.
Een stop aan "Cable House" waarvan de muren gemaakt zijn uit dikke kabels voor koffie en taart en dan gaan we terug de ferry op voor een korte oversteek naar Quadra island en een verblijf in de TSA-KWA-LUTEN lodge. Prachtige lodge, prachtig gelegen, uitgebaat door first nation people. Een eignaardigheidje, de keuze voor het menu hebben we enkele dagen geleden al moeten maken en doorgeven, de keuken heeft hier blijkbaar z'n tijd nodig.

Prachtige ochtend! Een wandeling langs het strand en huizen van de first nations om te beginnen en dan een zeekajaktocht langs de kustlijn of voor de minder sportievelingen een motorboottochtje. Een kolonie zeehonden duikt het water in als we dichter komen bij de plaats waar ze liggen te zonnen. Een witkop arend scheert over het water. We zien mekaar terug op een eilandje voor een piknik met vers gevangen en ter plaatse gekookte reuze garnalen. Er is een duiker, een jonge française, die tijdens de piknik wat eigenaardige bewoners van de zeebodem opvist om ze te tonen. Ieder heeft een handpomp om zijn kajak leeg te pompen moest dat nodig zijn, maar al vlug worden die dingen gebruikt als waterpistool. Onze Tore gaat daar enthousiast in voor tot z'n bril wordt afgespoten van z'n snoet en verdwijnt in het water. Gelukkig voor hem zijn we dan al in de haven en kan de duiker de bril opvissen.

Het blijft mooi weer. We gaan terug naar Vancouver Island. We passeren een Provincial Park waar eeuwenoude bomen staan, resten van een oerbos. Chathedral Grove. Enorme bomen rijzen tientallen meters loodrecht omhoog . Na de lunch bereiken we de westkust en Pacific Rim National Park met zijn regenwouden waar je wandelt op loopbruggen soms hoog boven de bodem. We gaan naar Tofino naar de TIN WIS resort, ook weer een first nations hotel, gelegen aan het strand van de Stille Oceaan. De resort is geweldig, het strand ook maar het water is bar koud. Pikant detail, aan de ingang hangt een berichtje dat er op het resort een beer is opgemerkt en of iedereen voorzichtig wil zijn.

Vandaag gaan we op walvisjacht. We steken in zee met fikse zodiacs. Het weer is prachtig maar toch ieder krijgt een "survival suit" want het oceaan water is hier ijskoud en al is de zee kalm, de golfslag is sterk genoeg om er een gedenkwaardige tocht van te maken. En al snel hebben we beet. Een viertal grijze walvissen doet zich tegoed aan het voedsel dat hier aanwezig is. Met de regelmaat van een klok komen ze boven, spuiten en duiken dan weer loom onder water. Een bultrug walvis spotten is een moeilijkere klus. Er wordt er een gesignaleerd, waarop alle bootjes zich naar de plaats reppen, maar onze vriend is niet happig om zich te tonen. Uiteindelijk zien we hem in de verte dan toch spuiten en geeft hij nog een mooie groet met zijn staart.

We doorkruisen Vancouver Island richting Nainamo waar we de ferry naar Vancouver zullen nemen. Het is even slikken als ge terug geconfronteerd wordt met het hectische verkeer van een grootstad, en dan is Vancouver nog gezegend met veel groen. Uiteraard bezoeken we de gekende plekjes, Stanley park met z'n totempalen, Gastown met z'n stoomklok, Chinatown met z'n bedelaars en daklozen en Canada place met z'n luxe cruiseschepen en dineren doen we in een revolving restaurant 167m boven de grond met 360º zicht op Vancouver.

Laatste dag. Een bezoek aan het Vancouver Aquarium met de belugas, een wandeling naar Cleveland dam en een Salmon hatchery, lunch in Lonsdale quay market en dan met de Seabus terug naar Gastown. En dan 's avonds afscheidsdiner. Morgen terug naar Europa.

Prachtige reis in een prachtig land, een reiservaring om nooit te vergeten.