In het spoor van de karavanen die al vanaf de eerste eeuw v.chr. van en naar Seres, het land van de zijde, trokken, voert de zijderoute ons langs ruïnes, teloorgegane steden en oases. Het eerste deel van de zijderoute brengt ons naar het land van de semi-nomaden in Kyrgyzstan, we maken kennis met deze levensstijl en verblijven zelf in yurten. We laten het Tiensjan gebergte achter ons en brengen een blitsbezoek aan Kazachstan. We vervolgen onze kennismaking van Centraal Azië en de zijdeeroute in Samarkand en Bukhara waar we de kans hebben kennis te maken met de eeuwenoude centra van beschaving die zich dankzij de handel ontwikkelden tot rijke cultuurcentra met schitterende bouwwerken. In de vroegere centra van beschaving en cultuur treffen we imposante madrassa’s aan, gehuld in een aardekleed en schitterende majolica.
Traditionele spelen en sporten, speelden en spelen nog steeds een belangrijke rol in de culturele identiteit van de verschillende volkeren langs de zijderoute. Zo heb je in de Centraal Aziatische regio ook een variant op de Olympische Spelen, de Wereld Nomadische Spelen waar deze traditionele volkssporten aan bod komen. Een sport, die niet tijdens de Nomadische Spelen aan bod komt, maar wel ontstond in de regio en nog steeds erg belangrijk is, is het arendjagen of de valkenrij. Dit is de traditionele kunst en praktijk van het houden, trainen en vliegen met arenden en andere roofvogels voor de jacht op wilde dieren. Deze traditie wordt al meer dan 4000 jaar beoefend. Oorspronkelijk was voedsel het doel van dit jagen, tegenwoordig draait het eerder rond andere aspecten waaronder het sociale en een trots voor traditie en cultuur.
Van alle steden in Centraal-Azië, spreekt Samarkand waarschijnlijk het meest tot de verbeelding met zijn geschiedenis die meer dan 2500 jaar teruggaat. Het was Alexander de Grote die na de inname van het Perzische Rijk de stad als belangrijk handelscentrum erkende en bewogen werd door haar uitzonderlijke schoonheid. Na eeuwen van invasies en een complete vernieling door Genghis Khan, kwam ontdekkingsreiziger Marco Polo op het einde van de 13de eeuw aan in een compleet nieuwe en grootse stad, die het hart zou worden van het rijk van de wrede Tamerlane. Kunstenaars en architecten vanuit alle hoeken van Azië werden ontboden voor de aanleg van exquisiete paleizen, moskeeën en madrassa’s die werden bedekt met turkoois blauw tegelwerk. Binnenin deze gebouwen bevonden zich enkele van de beste ateliers op de planeet waardoor het haar bijnaam “Vierde Paradijs” niet gestolen heeft.