Argentinië, het land van zes continenten. Een verbluffende wereld, waar eindeloze horizonten worden afgebakend door het legendarische Andesgebergte. Onmetelijke natuurreservaten met hun unieke fauna en flora. Honderdduizenden magelhaenpinguïns, zeeolifanten en –robben bevolken de Patagonische kuststroken, terwijl groepen walvissen en dolfijnen opduiken in de baai van Península Valdés. Als meest zuidelijk bewoond land ter wereld ligt hier Vuurland, het einde van de wereld met zijn ijzige Beagle-kanaal, bergen en bossen. De mooiste gletsjers ter wereld strekken zich in een azuurblauw kleurenspel uit over honderden vierkante kilometers. De gaucho’s voelen zich koning te paard op de uitgestrekte pampa. Dan is er het tropische Argentinië, een ware uitdaging voor de verbeelding. Het immer groene regenwoud omsluit het donderende geraas van de immense watervallen van Iguazú, die in een apocalyptisch gebulder naar beneden storten. Nog een vrijwel onbekende wereld verschuilt zich in het noordwesten van dit immense land, een landschap van woeste bergen en dalen, veelkleurige ravijnen, oneindige zoutvlaktes en vruchtbare wijngaarden.
De tango, een ritueel waarbij muziek, zang, dans, theater en poëzie samensmelten, is ontstaan in de grote steden rond de Río de la Plata. In de 19de eeuw werd Buenos Aires overspoeld met immigranten, oorlogsveteranen en gaucho’s op zoek naar werk. Uit de smeltkroes van muziekstijlen, waaronder de flamenco uit Andalusië, de volksmelodieën uit Italië, de percussie van de zwarte bevolking en de traditionele muziek van de pampa ontstond de tango. In de beginjaren werd de dans voornamelijk beoefend door mannen en was door zijn fysieke vorm en uitgesproken teksten populair in de volkswijken. Pas later werd de dans ook geaccepteerd door de hogere sociale klassen. In de gloriejaren tussen de oorlogen leek het wel of iedere porteño aan tango deed. In Europa kwam de tango terecht in cafés en clubs met een gekuiste vorm, namelijk de ballroom tango. Pas in de jaren ’70 werd ook de originele Argentijnse tango populair.
.jpg?dea59a2318d3f4d2c3c207235ec266c4)
In de 18de eeuw vestigden de eerste gaucho’s zich in het achterland van Buenos Aires. Naar verluidt waren het de zonen van gemengde ouders, namelijk Spaanse vaders en Quecha moeders. Ze stonden symbool voor het leven op de pampa in de vrije natuur. Ze trokken te paard door de vlaktes en kwamen slechts af en toe in contact met de gewone bevolking. In het begin van de 19de eeuw ontdekten de landeigenaars het potentieel van de pampa en de kuddes wilde paarden, koeien en schapen die er huisden. De grootgrondbezitter bakende stukken land af en de veeteelt kende een opmars. De gaucho werd gedwongen zich ten dienst te stellen van de veeboeren. Op termijn wilden de boeren liever echte arbeiders die de machines konden bedienen en de gaucho’s verdwenen langzaamaan van het toneel. Vandaag de dag is de gaucho meestal verbonden aan een estancia en is hij verantwoordelijk voor het vee en de boerderij. De Mythe van de gaucho werd versterkt door de literatuur daar hij een belangrijke rol speelde in verhalen, gedichten en liederen. Bij het ontstaan genoot de gaucho eerder een negatieve naam, maar sinds 1800 sloten de gaucho’s zich aan bij de generaals en verkregen ze meer aanzien. Sindsdien hebben ze het imago van een volksheld en pionier en maken ze een belangrijk deel uit van de Argentijnse traditie. De gaucho-cultuur is dan ook prominent aanwezig tijdens festiviteiten, markten, paardenraces en officiële bijeenkomsten.
.jpg?58f05bf673e0200e1fed4ecc1cffbc33)
In het uiterste Zuid-Westen van de provincie Santa Cruz ligt het meest spectaculaire berggebied van Argentinië. Dit gebied maakt deel uit van het Parque Nacional Los Glaciares dat zich uitstrekt van Noord naar Zuid uit over zo’n 400 km. Een gletsjer ontstaat als in de winter meer sneeuw valt dan er in de zomer weg kan smelten. De lagen sneeuw worden door de druk van nieuwe sneeuw en de invloed van zwaartekracht steeds verder op elkaar geperst. Zo ontstaat het keiharde blauwe gletsjerijs. Omdat de druk niet vermindert en de sneeuw maar blijft vallen, zoekt het ijs een uitweg. De gletsjer komt in beweging en schuift langzaamaan van de Andestoppen naar lager gelegen gebieden, waardoor gletsjermeren ontstaan. Het Lago Argentino is het grootste (gletsjer)meer van Argentinië en wordt onder andere gevoed door de Upsala, de meest uitgestrekte gletsjer van het park met een lengte van ongeveer 60 km. De Perito Moreno is daarentegen niet de grootste, maar wel de meest indrukwekkende van het park en een van de enige die nog steeds aangroeit. Dagelijks verschuift de gletsjer in het midden zo’n 2 m. Tot 1988 was er een cyclus van ongeveer 4 jaar waarin deze enorme gletsjer afbrak. Daarna heeft het geduurd tot 2004 vooraleer dit spektakel opnieuw plaatsvond. Volgens deskundigen een bewijs van de wereldwijde klimaatwijziging.
Wil je meer weten over onze reizen of heb je een andere vraag?
Neem contact met ons op via:
Vul hieronder je e-mailadres in om onze nieuwsbrief te ontvangen.
Wij gebruiken jouw gegevens enkel om jouw e-mailadres toe te voegen aan onze mailinglijst. Ik ga akkoord met de privacyverklaring.
