We schrijven april-mei 2015. Twee aardschokken en enkele korte naschokken herleidden de vallei van Kathmandu tot een apocalyptische hoop steen en puin. In de steden gingen de gebouwen, meestal opgetrokken uit baksteen en houten balken, genadeloos tegen de grond. Mensen vluchtten naar de oevers van de Bagmatirivier om er veilig te zijn voor neerstortende brokstukken. Daar werden inderhaast shelters opgetrokken die dienst deden als hospitaal en dispensaria. Op het platteland kreeg de krakkemikkige infrastructuur het zwaar te verduren. Wegen waren bedolven onder aardverschuivingen, bruggen stortten in, electriciteits- en watervoorzieningen waren afgesneden. De chaos was niet te overzien. Maar de Nepalese bevolking ging meteen moedig aan de slag om de ravage op te ruimen. Binnen geen tijd waren straten en pleinen vrijgemaakt. De schade aan tempels en monumenten werd opgemeten en geïnventariseerd. Restauratieplannen werden uitgetekend.
Anders dan anders was één van de eerste buitenlandse reisorganisaties die het aandurfde om opnieuw reizen naar Nepal te plannen. Reeds in augustus van dat jaar kwam een groep anders dan anders-reizigers de bevolking een hart onder de riem steken. Dat ging niet onopgemerkt. Het leverde een foto en eervolle vermelding op in de plaatselijke krant.
